A durmiva sla tumèna, quand ch’a vég la Befèna, che suridènd lam diš vè, ò qualcóša ènca per té. E da säta la mantèla, l’am mostra una mamèla, o pènsè: s’l’è e’ mi rigal, a sò a pòst, a sò a caval! Mo léa s’un ènta mòsa, la mèt fóra ènca la còsa, bèla, länga,